Podsumowanie rundy jesiennej drużyn z „wiosennej” grupy spadkowej.
Ogniwo Sopot
Mistrz Polski z 2003 roku dziś może mieć problem z utrzymaniem się w lidze. Ogniwo nie zajęło tak niskiego miejsca na półmetku rozgrywek chyba od blisko 20 lat. Na obecną sytuację złożyły się różne sprawy a głównie wojna między zawodnikami, trenerami a Zarządem klubu.
Na przykładzie klubu z Sopotu można cytować przysłowie „zgoda buduje, niezgoda rujnuje”, wnioski w końcu wyciągnięto jednak, aby sytuacja wróciła do normy potrzeba będzie nawet 2 – 3 sezonów, bo loty obniżyły również kategorie młodzieżowe. Sopocianie do końca walczyli o pierwszą szóstkę, na grę zdecydowali się nawet trenerzy Grzegorz Kacała i Sylwester Hodura. Fizjologii nie dało się jednak oszukać i brak przygotowania do sezonu był przyczyną kilku minimalnych porażek, które zdecydowały o za niskiej pozycji w tabeli.
Trzon drużyny to: Daniel Podolski, Łukasz Szostek, Mariusz Wilczuk, Wojciech Czaja, Rafał Witoszyński i grający trener Grzegorz Kacała.
AZS – AWF Folc Warszawa
Kolejne rozczarowanie, drużyna o świetnych warunkach fizycznych, motorycznych i wolicjonalnych, oceniana przez czołówkę polskich trenerów jako drużyna przyszłości kolejny sezon gra tylko o utrzymanie. Dopiero po zmianie na stanowisku trenera drużyna odniosła zwycięstwa, które jednak przyszły za późno, aby myśleć o wdarciu się do czołówki. Zasługi trenera Krzysztofa Folca dla drużyny są znane i chwalebne jednak po wielu latach wspólnej pracy (większość zawodników to wychowankowie Trenera Folca) mogło nastąpić tzw. zmęczenie materiału, z drugiej jednak strony drużyna jest bardzo młoda i większość meczy przegrała przez wyraźny brak doświadczenia i boiskowego wyrachowania i cwaniactwa, które nabywa się wraz ze stażem. Jedno jest pewne współpraca pomiędzy AZS a panem Krzysztofem powinna trwać nadal a napewno w przyszłości zaowocuje sukcesem, forma może być różna od stanowiska Managera po Trenera koordynatora czy wiodącego działacza.
Kluczowi zawodnicy to: Kamil Bobryk, Jarosław Domański, Michał Pazio, Adam Pałyska, Daniel Niemczak, Michał Kwiatkowski, Tomasz Gołąb, Patryk Szwarc, Łukasz Miśkiewicz, Maciej Miśkiewicz, Diogo Coleho i grający trener – Aleksander Bartoszewicz.
Skra Warszawa
Beniaminek ligi. Gra Skry sprawiała bardzo solidne wrażenie i już dawno nie widzieliśmy w lidze tak dobrze poczynającego sobie nowicjusza. Dwa zwycięstwa na jesieni i dobra gra z górą tabeli pozwala myśleć realnie o bezpiecznym miejscu na koniec sezonu bez potrzeby brania udziału w meczu barażowym.
Kluczowi zawodnicy to doświadczeni często byli reprezentanci Polski a trenerem drużyny jest Andrzej Kopyt również wieloletni trener kadry.
Trzon drużyny stanowią:
Wojciech Łukasiewicz, Wojciech Piasecki, Dariusz Reks, Radosław Tropisz, Wojciech Szonecki, Jarosław Nowicki, Rafał Woźniak, Marcin Danieluk, Kacper Banasiak, Karol Kopyt, Piotr Zabłocki, Michał Szulczyński, Przemysław Kotecki, Tomasz Hyży.
AZS AWFiS Gdańsk
Prawdziwa czerwona latarnia ligi. Akademicy nie wygrali żadnego meczu na jesieni, co tej drużynie nie zdarzyło się nigdy wcześniej.
Trener Jerzy Jumas jednak zrobi wszystko, aby utrzymać zespół w lidze, włącznie ze sprowadzeniem zawodników z zagranicy jednak to nie zatrzyma staczania się drużyny po równi pochyłej, bo za rok sytuacja może się znów powtórzyć, może czas postawić na szkolenie młodzieży i budować na solidnych fundamentach. Drużyna jednak nie jest typowym dostarczycielem punktów, bo ma swój charakter i zwłaszcza na swoim boisku jest bardzo groźna, o czym przekonali się zawodnicy z Sopotu i Sochaczewa cudem unikając porażki. Postawa drużyny na wiosnę jest wielką niewiadomą, klub może z kretesem spaść z liga jak i przeżyć gwałtowny renesans wygrywając grupę spadkową.
Trzon drużyny stanowią:
Rafał Kwiatkowski, Maciej Szablewski I, Piotr Wójcik, Jakub Seklecki, Bogdan Bistram, Adam Ciesiołkiewicz, Grzegorz Deka, Sergiej Garkawyj, Robert Jumas.