Site icon rugby.info.pl

Kij w mrowisko

Wywołałem ferment. Jedni uważają, że podczas ostatniego zjazdu PZR
słusznie „wygarnąłem” staremu zarządowi. Inni….

Inni twierdzą, że nie mam pojęcia o czym mówię, a chodziło mi nie tylko o jakieś moje żale do prezesa Jana Kozłowskiego, czy sekretarza generalnego Grzegorza Borkowskiego.
Sam Pan prezes bardzo się wzburzył, gdy stwierdziłem, że przez ostatnie cztery lata nic dla rugby nie zrobił.
– Czy Pan wie o ile wzrósł budżet związku przez ten czas – odpowiedział zdenerwowany.
Ponoć o 50%. Tylko czy ktoś odczuł te 50%? Czy zawodnicy kadry zaczęli
dostawać stypendia. Czy drużyna narodowa ma wszystko czego potrzebuje?
Czy związek prowadzi aktywną politykę wobec nowych klubów. Czy pomaga im sprzętowo i szkoleniowo. Czy jest w związku program, który wspomaga
powstawanie nowych klubów. Czy jest pomysł, jak dotrzeć z rugby do
szerszych kręgów: szkół, uczelni, wojska, policji – czyli wszędzie tam, gdzie nasza dyscyplina powinna się rozwijać. Takich pytań można postawić dziesiątki. Na większość odpowiedź będzie jedna – nie!!!
Oczywiście nie sugeruję, że ktoś te pieniądze sprzeniewierzył. Po
pierwsze są zbyt małe, po drugie źle wydawane.
A przecież w pierwszej kadencji Pan prezes potrafił załatwić sponsora
dla kadry. Efekty wszyscy znamy. Reprezentacja nigdy nie była tak blisko awansu do Pucharu Świata.
Wiemy też co działo się później. Totalna degrengolada. Dopiero w
ostatnim roku kadra odbiła się od dna, ale sami zawodnicy już mówią, że dalsza droga w górę może być niemożliwa, jeśli drużyna Tomasza Putry nie dostanie większej pomocy.
Oczywiście wiem, że to Jan Kozłowski robi wielką przysługę naszemu
środowisku, że chce wciąż być prezesem związku. Innego kandydata z
nazwiskiem i tak wpływowego nie było. Ba, nie było żadnego!
Tylko czasami zastanawiam się, czy lepiej mieć prezesa wpływowego, który robi bardzo niewiele dla związku. Bo o tym, że Jan Kozłowski mógł zrobić o wiele więcej, jestem przekonany. Czy może lepiej mieć prezesa mniej wpływowego, ale który całą swoją energię oddaje dyscyplinie, ma pomysły, zaraża nimi innych, konsekwentnie je realizuje. Wszyscy liczymy, że w wyniku ostatnich wyborów Pan prezes będzie mógł jeszcze więcej. Wizyta ministra sportu na Walnym Zgromadzeniu wiele mówi. Panie prezesie – zaufało Panu kilka tysięcy ludzi, którzy ganiają w Polsce za jajowatą piłką. Został Pan wybrany jednogłośnie. To naprawdę zobowiązuje. A sytuacja jest tragiczna. Jestem dziennikarzem sportowym od 12 lat. Przez te 12 lat postrzeganie naszej dyscypliny, jej siła sportowa, medialna i każda inna nie zmieniła się nawet o jotę. Ciągle jesteśmy totalnym sportowym zaściankiem!
Zaraz odezwą się dumni działacze z Łodzi, czy z Gdyni, że przecież robią wspaniałą robotę. Fakt! Ale uwierzcie, poza waszymi miastami nikt o was naprawdę nie wie.
Czy piszą o was w ogólnopolskich wydaniach jakiejkolwiek gazety? Żadnej!
Dlaczego? Bo nikogo nie interesują wyniki ligi rugby w Polsce. Wiem co
mówię. Co tydzień toczę boję w redakcji, by umieścić choć mały artykuł o rugby. Co tydzień taki sam bój toczy Przemek Iwańczyk w „Gazecie
Wyborczej”. Przez lata pracowałem w „Życiu Warszawy”. Gdy odszedłem do dziennika „Polska”, rugby zniknęło z łamów tej gazety, a przecież w stolicy są dwie drużyny, plus Orkan i Siedlce w okolicy. Nikogo to w „Życiu” nie obchodzi!
Czy sytuacja polskiego rugby może się zmienić? Pewnie!
Ale władze związku nie mogą płynąć z falą, jak było do tej pory.
Przejadać państwowe dotacje i płakać, że nikt nie chce dać nam
pieniędzy. Wiem, że Pan Grzegorz Borkowski chodzi „po sponsorach”, ale
co im przedstawia? Czy ma w ręku program rozwoju rugby, czy potrafi
pokazać wielkie atuty tej gry.
Podczas Zjazdu kolega Arkadiusz Mączka z Siedlec ogłosił, że ich klub pozyskał 500 tysięcy z funduszy europejskich. I co robi sekretarz generalny?
Apeluje: panowie, zgłaszajcie się do Pana Mączki. Gdzie??? Przecież to
związek powinien pomagać klubom właśnie w takich sprawach. Ba, sam
powinien starać się o dofinansowanie z Unii, bo jak widać jest możliwe.
Pan Borkowski jest sam? No to znajdźmy pieniądze na zatrudnienie co
najmniej jeszcze jednego człowieka, który będzie pracował nad wizją
rozwoju rugby.
Mam wrażenie, a nawet jestem pewien, że w związku wszyscy coś tam robią, bo muszą. Serca w tym jednak nie ma. A tylko tak można ruszyć z miejsca.

Mógłbym tak pisać, pisać, pisać.
Czepiam się, prowokuję, przerysowuję? Pewnie. Ale jeśli dalej będziemy
zajmować się tylko tym, czy zawodnik X może przejść do klubu Y bez
odstępnego, do niczego nie dojdziemy.

Panie prezesie naprawdę bardzo na Pana liczę.

Z wyrazami szacunku

Robert Małolepszy

Były zawodnik Orkana Sochaczew i AZS AWF Warszawa.

Exit mobile version